Жылдар мен айлар,сағат,минуттан құралған-
Өмірден қайтты бақиға жақсы бір адам …
Өзінің халын ойламай күнде Алладан-
Ұрпақтарына өмір мен бақыт сұраған .
Жарқырап тұрған өшті де жанар шырағы ,
Бөтен боп қалды мекені болған тұрағы.
Үйдегі әрбір тұтынған бұйым, тірлігі —
Аңсаған жанның есіне салып тұрады.
Мінезі жайсаң,меймандос жанның бірі еді,
Аңырап қалды артында ері-тірегі.
Қиналып қатты жатса да көнбей ажалға-
Беріспей тулап жатты мен сүйген жүрегі .
Не деген осал ажалға адам баласы ,
Жап-жақын екен бесік пен табыт арасы…
Екі жыл қалған еді ғой «алтын тойға» да
Тасмейір ажал жеткізбегенін қарашы .
Опасыз жалған өтті де кетті жорғалап,
Жарымды жоқтап мен қалдым жасым сорғалап.
Бұл жалғандағы жақыным-жарым кеткен соң-
Қаусырып қайғы жалғызды енді торламақ .
Дауасыз кесел жан-жақтан қысты қабаттап,
Қиналды жаны бір жәрдем күтіп алақтап .
Қолдан түк келмей бейшара болып тұрдым мен,
Ара тұра алмай келген ажалға жалақтап…
Осылай бітті жұбайлық өмір қас-қағым ,
Қызықпай өттік байлығына біз басқаның .
Тап-таза ғажап біз өмір сүрген екенбіз ,
Саралап байқап енді – енді біле бастадым .
Тіршілік мәні , әнім де еді сәнім боп ,
Сол кісі демеп жүрдім мен елге мәлім боп .
Жан шымырлатар тамаша жырлар арнар ем,
Әттең-ай соны үздігіп тыңдар жарым жоқ .
Шақырды-ау ерте атасы менен енесі,
Жетелеп әлде, кетті ме әке елесі.
Көрпесін қымтап жылытар мендей кім енді ?
Сұп-суық көрде жатыр-ау мұздап денесі…
Ол барда жүрдім бұлт шалмай көңіл-аспанды,
Қанағат еттік жалғанға мың сан астарлы .
Білдірмеп еді әкем мен анам жоқтығын ,
Жетімдік нағыз мінекей басталды…
Топырақ мамық торқа боп мәңгі тербесін,
Жаннаттың нұры қабірдің ішін кернесін .
Кемпірдің қалған артында шалдың жағдайын-
Отағасылар, Алла басыңа бермесін .
Сол тілек бірақ,қайтейін,қабыл болмады,
Сор пешенеге жазылған шығар ол дағы .
Жырымды алғаш тыңдаушым еді түнде де,
Тотыдай тынып өтермін енді тордағы…
Қызық жас шақтың куәсі жерге көмілді,
Таусылды мәңгі ғажайып күндер көңілді.
Базары тарқап сүрлеуге соңғы түскенде-
Бағалайды екен адамзат тәтті өмірді .
Аңсайды жүрек қия алмай қиял шарықтап,
Тойымсыз көңіл тағы бір көрмек анықтап.
Әруаққа енді айналған менің Алтыным-
Төбемде, мүмкін, тұрған да шығар қалықтап …
Хош,енді мәңгі аяулым,шабыт-бұлағым,
Басымнан өтті алапат-дүлей бір ағын…
Аурудан шаршап қиналған менің жарыма-
Бере гөр Алла, жұмақтың жауһар тұрағын !..
Әбдібек Аралбайұлы «Түлкібас ата» мешітінің баспасөз тілшісі.